The untamed ~ เนี่ยหมิงเจวี๋ย
“ลูกนางโลม…เป็นได้แค่นี้”
ถ้าพูดถึงวิญญาณอาฆาตที่ตามล้างแค้นได้ร้ายกาจที่สุดในเรื่องปรมาจารย์ลัทธิมารคงไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก “เนี่ยหมิงเจวี๋ย” เขาคือแรงบันดาลใจในการแก้แค้นของ “เนี่ยหวายซัง” ที่ทำทุกทางแม้แต่การดึง “เว่ยอิง” ให้กลับมา
ก่อนจะกลายมาเป็นวิญญาณอาฆาตที่โหดร้ายเนี่ยหมิงเจวี๋ยเคยเป็นคนดีมาก่อน เขาคือประมุขตระกูลเนี่ยที่ดุดัน กล้าหาญและไม่กลัวใคร
ยอมหักไม่ยอมงอ ผิดคือผิด ถูกคือถูก อย่าคิดว่าจะเปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรได้ นั่นคือคำบรรยายความซื่อตรงของเขา เพราะนิสัยแบบนี้เองเนี่ยหมิงเจวี๋ยถึงปกครองคนได้เด็ดขาด
หากจะมีคนที่สอนลำบากยากเย็นน่าจะเป็น “เนี่ยหวายซัง” น้องชายคนเดียวของเขาที่ไม่เคยใส่ใจอะไร ใช้ชีวิตเที่ยวเล่นชมนกชมไม้ไปวันๆ
เนี่ยหมิงเจวี๋ยแม้จะดุแต่ก็รักน้องคนนี้มาก ปากเคี่ยวเข็ญแต่มือก็ปกป้อง นั่นทำให้เนี่ยหวายซังรักพี่ชายของเขามากที่สุด
แต่อยู่ไปๆ เขาก็มีพี่ชายเพิ่มมาอีกคน “จินกวงเหยา” คือคนที่เนี่ยหมิงเจวี๋ยพากลับเข้ามาในตระกูล
จินกวงเหยาเป็นลูกนอกสมรสของ “จินกวงซ่าน” ประมุขตระกูลจิน เขาน่าสงสารเพราะมีแม่เป็นหญิงนางโลม พ่อจึงไม่เคยเห็นเขาเป็นลูก ไร้ความห่วงหาอาทร แม้แต่พ่อยังไม่รักเขาจึงถูกคนนอกบ้านเหยียดหยามเรื่องชาติกำเนิดสารพัด
เพื่อช่วยเขา…เนี่ยหมิงเจวี๋ยจึงแต่งตั้งจินกวงเหยาเป็นรองแม่ทัพเพื่อไม่ให้ใครกล้ามาดูถูกเขาได้อีก
ในสายตาเนี่ยหมิงเจวี๋ย…จินกวงเหยาตั้งใจทำงานทุกอย่างแต่กลับไม่มีใครยอมรับเพียงเพราะมีชาติกำเนิดที่ต่ำต้อย เขาอยากให้โอกาสคนแบบนี้
รังเกียจคนชั่ว ปกป้องคนดี คือคนในแบบที่เนี่ยหมิงเจวี๋ยเป็น
อดีตเขาเคยปกป้องจินกวงเหยาไว้อย่างไร วันหนึ่งเมื่อได้เห็นพฤติกรรมที่จินกวงเหยาทำร้ายคนอื่นลับหลังก็ทำให้เขาเสียใจมากเท่านั้น
เมื่อคนที่เคยไว้ใจไม่ใช่คนดีในแบบที่เขาคิด…และยิ่งเนี่ยหมิงเจวี๋ยไม่ใช่คนที่จะให้ใจใครง่ายๆ เมื่อผิดหวังเขาจึงถอยความสัมพันธ์และพูดจากับจินกวงเหยาด้วยถ้อยคำไม่เหมือนเดิม
“ลูกนางโลม…เป็นได้แค่นี้” เนี่ยหมิงเจวี๋ยด่าจินกวงเหยาออกมา
คำพูดบาดใจนัก จินกวงเหยาค่อยๆ ลุกขึ้นจากพื้นที่เพิ่งถูกเตะลงมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย จุดนี้ความบาดหมางของทั้งคู่ไม่อาจเยียวยารักษาได้อีก
เนี่ยหมิงเจวี๋ยแต่ไหนแต่ไรมาก็เป็นคนอารมณ์รุนแรง เขาอารมณ์ร้อนเหมือนไฟ เมื่อโกรธจัดคำพูดที่พุ่งออกมาจึงไปทำร้ายจิตใจจินกวงเหยาในจุดที่เป็นปมด้อยมากที่สุด
แต่ความจริง…เขาไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกจินกวงเหยาเลย
เนี่ยหมิงเจวี๋ยพูดด้วยความแค้นใจตัวเองมากกว่าที่ดูคนผิด เคยคิดว่าคนเราไม่ได้สำคัญที่ชาติกำเนิด…แต่สำคัญว่าทำตัวอย่างไร
แต่จินกวงเหยาก็แสดงให้เห็นแล้วว่าตัวเขา…เป็นได้แค่นี้
จุดจบของเนี่ยหมิงเจวี๋ยทำให้เห็นสัจธรรมของโลกอย่างหนึ่งว่า การทำดีกับใครสักคนไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเราทำอะไรไปมากแค่ไหน
แต่ขึ้นอยู่กับว่า…คนๆ นั้นเป็นคนอย่างไร
บางคน…แค่ให้ขนมชิ้นเดียวติดอยู่ในใจไปนานแสนนาน
แต่บางคน…ช่วยดึงเขาขึ้นมาทั้งชีวิต แต่บุญคุณนั้นอาจหายไปง่ายๆ เหมือนไม่เคยมีอยู่
ดูคน…จึงต้องดูนานๆ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เนี่ยหมิงเจวี๋ยคงไม่เลือกช่วยจินกวงเหยาคนที่จะมาฆ่าเขาในอนาคต
เพราะสำหรับบางคน…
ก็เป็นได้แค่นี้…คิดได้แค่นี้
