The untamed ~ หลานจ้าน
“ข้าอยากพาคนผู้หนึ่งกลับอวิ๋นเซินปู้จื่อฉู่ พากลับไป…แล้วซ่อนเขาไว้”
เป็นประโยคที่ “หลานจ้าน” ได้พูดถึง “เว่ยอิง” ตัวเอกใน “ปรมาจารย์ลัทธิมาร” ที่เลือกฝึกวิชามารเพื่อช่วยเหลือคนที่เขารัก
เรื่องราวในซีรีส์เริ่มต้นขึ้นที่ความตายของเว่ยอิง หรือ “ปรมาจารย์อี้หลิง” ที่ทุกคนต่างหวาดกลัวในความเก่งกาจ การจากไปของเขาทำให้คนส่วนมากโล่งใจ
เว้นแต่คนๆ หนึ่ง หลานจ้าน…คุณชายรองแห่งบ้านตระกูลหลาน
เล่ากลับไปในอดีต…เว่ยอิงเป็นเด็กกำพร้าที่ตระกูลเจียงรับเลี้ยงไว้ เขารักและสนิทสนมกับทุกคนในตระกูลเจียงมาก โดยเฉพาะ “เจียงเยี่ยนหลี” และ “เจียงเฉิน” ลูกสาวและลูกชายของเจ้าสำนักที่เติบโตมาด้วยกันเหมือนพี่น้อง
เมื่อต้องเรียนวิชา…ทั้งสามคนถูกส่งไปฝึกที่บ้านตระกูลหลาน ทำให้เว่ยอิงได้รู้จักกับหลานจ้าน ชายหนุ่มรูปงาม นิสัยเย็นชา เคร่งครัดในกฎระเบียบ แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงกับเว่ยอิงที่สดใส ร่าเริง และมีนิสัยชอบแหกกฎ
เว่ยอิงนั้นเป็นคนเก่ง แม้จะขี้เล่นแต่ก็เฉลียวฉลาดทันคน เขาเห็นหลานจ้านเคร่งขรึมไม่สนใจใคร วันๆ ขลุกอยู่กับตำราและฝึกตนตามกฎสามพันกว่าข้อของสำนักก็อดใจที่จะแกล้งไม่ได้ คอยหาเรื่องแหย่บ่อยๆ จนถูกหลานจ้านที่ปกติเป็นคนสำรวมโมโหใส่
ความขี้เล่นของเว่ยอิงนี่เองที่ทำให้ทั้งคู่สนิทสนมกันโดยไม่รู้ตัว แม้หลานจ้านจะไม่เคยแสดงความรู้สึกออกมา
ทุกสิ่งคงจะดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ถ้าไม่เพราะตระกูลเวินคิดตั้งตนเป็นใหญ่ วางแผนทำลายล้างทุกตระกูลที่เป็นปฎิปักษ์ รวมถึงตระกูลเจียงและตระกูลหลานด้วย เหตุการณ์นี้ทำให้เว่ยอิงและหลานจ้านได้ร่วมมือกันฝ่าฟันอุปสรรคหลายอย่างจนกลายเป็นเพื่อนสนิทที่รู้ใจ
ต่อมา 4 ตระกูลใหญ่ร่วมมือกันต่อต้านตระกูลเวิน พอดีกับที่เว่ยอิงได้ตราพยักฆ์ทมิฬจนสามารถเรียกภูติผีมาใช้งานได้ เขาใช้วิชานอกรีตนี้ช่วยทุกคนกำจัดตระกูลเวินจนสำเร็จ แต่คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายแล้วตัวเองจะถูกกำจัดเป็นคนต่อไป
เพราะเหตุการณ์ร้ายๆ หลายเรื่องบ่งชี้ว่าเว่ยอิงเป็นตัวการ แม้แต่เจียงเฉินยังโกรธแค้นที่เขาเป็นสาเหตุทำให้สูญเสียทั้งตระกูล จากพี่น้องที่เคยอยู่ฝ่ายเดียวกันกลับกลายเป็นฝั่งตรงข้าม
“พี่ใหญ่…ข้าอยากพาคนผู้หนึ่งกลับอวิ๋นเซินปู้จื่อฉู่ พากลับไป…แล้วซ่อนเขาไว้” เป็นคำพูดที่หลานจ้านพูดกับพี่ชายในวันที่เขารู้ว่าไม่มีทางไหนที่จะช่วยเว่ยอิงได้อีก หลานจ้านยืนอยู่อีกฝั่ง เขาขอให้เว่ยอิงหยุด แต่ใครเลยจะคิดว่าเว่ยอิงจะหยุดทุกอย่างด้วยความตายของตัวเอง
ไม่เคยมีใครพบศพเว่ยอิง บางคนสงสัยว่าเขายังมีชีวิตอยู่ หลานจ้านเดินทางไปทั่วสารทิศโดยไม่มีใครรู้เหตุผล…คงมีใครสักคนที่เขาอยากตามหา แม้ไม่ได้เห็นหน้าแต่ขอให้ได้เจอวิญญาณสักครั้งก็ยังดี
แต่หลานจ้านไม่เคยได้พบ เว่ยอิงตายแล้วจริงๆ ไม่มีใครได้เจอเขาอีก จนกระทั่งวันเวลาผ่านไป 16 ปี วิญญาณของเว่ยอิงถูกโม่เสวียนอวี่ ชายหนุ่มอาภัพที่ถูกญาติในบ้านรังแกเหมือนหมูหมาอัญเชิญเข้าร่างตัวเองเพื่อแก้แค้นแทนตัวเขา เว่ยอิงตื่นขึ้นมาในร่างใหม่ ปกปิดตัวตน คิดไม่ถึง…มีคนๆ หนึ่งไม่เพียงจำเขาได้ แต่ยังคอยปกป้องและอยู่เคียงข้าง
…หลานจ้านคือคนๆ นั้น
คนเฉยเมยเย็นชายังอยู่ เพียงแต่ครั้งนี้ไม่ยอมปล่อยให้เว่ยอิงคลาดสายตา คุณชายรองที่เปี่ยมล้นด้วยคุณธรรมกลับต่อสู้เพื่อปรมาจารย์ลัทธิมารที่ทุกคนเกรงกลัว
“ขอถามท่านอา ใครดีใครชั่ว ใครดำใครขาว” หลานจ้านเอ่ยถามเมื่อถูกเจ้าสำนักตระกูลหลานสั่งลงโทษ
ในใจหลานจ้านตลอด 16 ปีที่ผ่านมารู้สึกผิดกับเว่ยอิงมาโดยตลอด เขาควรจะแสดงออกอย่างตรงไปตรงมาว่าเชื่อใจเว่ยอิง ไม่ใช่เพียงเก็บไว้ในใจ
บางเรื่องราวไม่อาจตัดสินถูกผิด เรื่องราวที่ถูกต้องหากมองอีกด้านสิ่งต่างๆ อาจไม่เหมือนเดิม ถูกของคนอื่นแต่ผิดในใจเราควรทำอย่างไร หลานจ้านได้คำตอบชัดเจนแล้วในวันที่เว่ยอิงกลับมาอีกครั้ง
ใครดีใครชั่ว ใครดำใครขาว
ใครจะรู้ดีเท่าเจ้าตัวในเหตุการณ์นั้น
และใครจะเชื่อหรือไม่…
ขึ้นอยู่กับความ “เชื่อใจ” ที่มีให้กัน
©2020 สนามอ่านเล่น All rights reserved.
การจากกันเป็นเวลานานๆทำให้คิดถึงอย่างมากไม่มีความสุขนั่นคือการได้รักคนๆนั้นแล้วตัวเองทำผิดพลาดไปไม่ได้อยู่เคียงข้างกายไม่เชื่อใจแล้วนี่เป็นการจากตายด้วยตัวเองจะต้องทนทรมานไปตลอดแต่โชคดีที่มีผู้สละร่างให้เหมือนได้โอกาสอีกครั้งที่จะได้แก้สิ่งที่ผิดพลาดไปเมื่อเว่ยอิงฟื้นขึ้นมาในร่างโม่เสวียนอี่หลานจ้านจึงอยู่ข้างกายเว่ยอิงคอยคุ้มครองดูแลขนาดทำผิดกฏยังยอมจะไม่ยอมให้เว่ยอิงจากเขาไปอีกเด็ดขาด
เขียนได้ดีค่ะ เลิฟๆ