Move to heaven
❤️❤️❤️
แอดเพิ่งได้ดูซีรีส์เรื่องหนึ่งที่ดูแล้วทำให้หายใจไม่ออกแทบทั้งเรื่องชื่อว่า “Move to heaven” (ที่บอกว่าหายใจไม่ออกนี่ไม่ใช่ไม่ดีนะคะ…ดีมาก แต่ก็เศร้ามากเหมือนกัน ^^)
เรื่องราวในซีรีส์เล่าถึงชีวิตของเด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่อว่า “ฮันกือรู” ที่มีอาการของโรคแอสเพอร์เกอร์ซึ่งส่งผลให้เขามีพัฒนาการที่แตกต่างจากคนทั่วไปในวัยเดียวกัน
กือรูมักหมกมุ่นและทำอะไรซ้ำๆ อยู่กับกิจกรรมบางอย่างที่ตัวเองชื่นชอบ เขาไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมหรือสนใจใคร ลักษณะบางอย่างของเขา เช่น การพูดโดยไม่สบตาคนอื่น การไม่เข้าใจความหมายในบางคำพูดเป็นอาการของโรคที่กือรูต้องเผชิญ
แต่ถึงเขาจะเป็นอย่างไรก็ไม่มีผลกับ “ฮันจองอู” พ่อที่เลี้ยงกือรูมาด้วยความรัก และสอนให้กือรูรู้จักกับการทำงานที่มีความหมายในกิจการเล็กๆ ที่พ่อตั้งชื่อไว้ว่า “Move to heaven”
สำหรับกือรู…งานที่ทำไม่ใช่แค่การเก็บกวาดสิ่งของๆ คนตาย หรือเป็นการเคลียร์พื้นที่ครั้งสุดท้ายเหมือนในสายตาคนอื่น เพราะพ่อสอนไว้ว่างานของพวกเขาคือการเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวที่สุดของใครคนหนึ่งที่ไม่มีโอกาสได้กลับมา ดังนั้นการค่อยๆ พิถีพิถันจัดการสิ่งของต่างๆ ให้คนๆ นั้นเป็นครั้งสุดท้ายจึงเป็นสิ่งที่มีความหมายอย่างยิ่ง
หลายคน…อาจจะต้องเผชิญหน้ากับความตายอย่างโดดเดี่ยว แต่พ่อและกือรูมีหน้าที่สำคัญคือการส่งคนเหล่านั้นไปสู่สุคติ…ผ่านสิ่งของที่ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยใช้ชีวิตอยู่ด้วย
เป็นซีรีส์ที่ดูไปน้ำตาไหลไป จนสุดท้ายหายใจไม่ออกที่สุดคือตอนที่กือรูเก็บของๆ พ่อในห้อง แม้กือรูไม่ชอบเลยที่จะต้องยอมรับว่าพ่อไม่อยู่แล้ว แต่กือรูก็ตัดสินใจที่จะส่งพ่อเป็นครั้งสุดท้ายเหมือนที่พ่อเคยตั้งใจทำให้คนอื่น
และกือรูก็ได้พบบางสิ่งบางอย่าง…
ไม่มีใครรู้ว่าความตายจะมาเยือนเมื่อไหร่ แต่พ่อกลับเตรียมบางสิ่งไว้บอกกือรู
พ่อบอกกือรูว่า “กือรูทำได้” และ “พ่อยังอยู่กับกือรูเสมอ” พ่อให้ความมั่นใจว่ากือรูเป็นที่รัก พ่อยังรักกือรูเสมอ
❤️❤️❤️
ทุกคนต่างรู้ว่าความตายเป็นสิ่งที่พร้อมมาเยือนได้ทุกเมื่อ แต่จะมีสักกี่คนที่เตรียมตัวไว้พร้อมแล้วสำหรับวันนั้น
ทรัพย์สมบัติใดๆ เป็นสิ่งที่เอาติดตัวไปไม่ได้ แต่สิ่งที่ทิ้งไว้บนโลกใบนี้อาจเป็นใครบางคนที่มีชีวิตดีขึ้นเพราะครั้งหนึ่งเคยมีเรา
และตราบใดที่ยังคงคิดถึง…สิ่งที่ทิ้งไว้ในใจยังคงมีชีวิตอยู่
ไม่เคยหายไป ^^
©2021 สนามอ่านเล่น All rights reserved.
ผมเสียน้ำตาให้กับบทความนี้